In Holwierde kon Pesiwarissa geen beroep doen op Cris Uil en Kevin Haan. Hierdoor verschenen Kevin Pathuis en Germen Tamsma weer terug in de basiself. Het begin van de wedstrijd was duidelijk voor Holwierde, dat met name het gevaar zocht op de flanken. Dennis Carretero, die weer uitmuntend keepte, hield zijn ploeg in leven. Maar in de 28e minuut kwam Holwierde dan toch terecht langszij. Robbie ten Hove wist van zijn directe tegenstander te ontsnappen en schoot de bal vanaf 5 meter in het dak van het doel, 1-0. Vier minuten later loopt Holwierde verder uit door een doelpunt van Christian van der Broek. De linksback van Holwierde kopte de bal uit een corner in het doel, 1-0. Corenos was geen schim van het elftal dat vorige week Poolster in de 1e helft overklaste. Uit één van de spaarzame uitvallen lijkt Joran Knot op het Holwierde-doel af te stevenen, maar Holwierde-doelman Robbin Kuipers trok buiten de 16-meter aan de noodrem. Scheidsrechter Mustafa kon niets anders doen dan rood trekken.  Christian van der Broek, die daarvoor nog de 2-0 maakte, trok de keeperkleren aan en nam plaats op het doel. Met nog ruim 10 minuten te spelen ging Corenos op jacht naar de aansluitingstreffer. Enkele minuten ná de rode kaart, schreeuwde alles en iedereen met een Holwierde-hart om een rode kaart voor Joran Knot, die tijdens een verdedigende actie doorliep op Thijs Sonneveld. Op advies van de grensrechter trok scheidsrechter Mustafa de rode kaart, maar hij wist niet aan wie hij de rode kaart moest tonen, om vervolgens de rode kaart (na een VAR-beweging) weer in te trekken. Enkele minuten later een vlot lopende aanval via Daan van der Berg eindigde voor de voeten van clubtopscorer Joran Knot, maar hij zag zijn inzet via de deklat weer het veld in stuiten. In de rebound schoot Anne-Jan de bal naast het doel. Uiteindelijk kon Holwierde de wedstrijd op slot gooien, maar Dennis Carretero hield zijn doel schoon. Met een 2-0 voorsprong voor de Katmis-bewoners gingen beide teams aan de thee.

 Dat we na de rust een heel ander Corenos zouden terugzien werd wel duidelijk na de donderspeech van Pesiwarissa in de kleedkamer. Marc Spriensma verving Anne-Jan ten Harkel, die in de kleedkamer achterbleef. De wedstrijd was 57 minuten oud, toen Kevin Pathuis zijn teamgenoot Germen Tamsma bediende. Die op zijn beurt de bal breed legde voor de inkomende Jordan Muller 2-1. Corenos geloofde er weer in. Het kreeg de meeste balbezit, alhoewel Holwierde heel gevaarlijk bleef met de uitvallen. In de 66e minuut kwam Corenos dan eindelijk op gelijke hoogte; Joran Knot mocht zijn 10e doelpunt van het seizoen achter zijn naam schrijven. Corenos leek een punt over te houden aan dit treffen, maar in de 75e minuut brak Jurrely Torbed door aan de rechterkant. Zijn voorzet kwam te hard aan, waardoor Robbie ten Hove de bal achterna liep. In de loop werd Ten Hove ten val gebracht en Mustafa legde de bal op de stip. Een terechte penalty. Aan Corenoszijde probeerde men Thijs Sonneveld uit zijn concentratie halen wat uiteindelijk ook lukte. De bal belandde op de deklat. In de daaropvolgende counter kon Danelso Pesiwarissa op Holwierde-doelman Christian van der Broek afstevenen, maar Peter Bouwsema haalde hem van achteren onderuit. Waarna ook Peter Bouwsema vervroegd de kleedkamer kon gaan opzoeken. Met 11 tegen 9 man gooide Corenos alles-op-alles om de drie punten mee naar huis te nemen. En die kwam er dan ook; een voorzet van Jordan Muller richting de 2e paal werd genadeloos binnen gekopt door Joran Knot, 2-3. Met nog enkele minuten op de klok werd het nog heel erg spannend. Holwierde mocht een 2-tal keren aanleggen voor een corner, maar met kunst en vliegwerk gaf Corenos niets meer weg. Na 95 minuten spelen floot scheidsrechter Mustafa dan voor het einde van de wedstrijd. 

“De eerst helft was Holwierde duidelijk de beste ploeg. Ik vond dat we veel te mak verdedigde; we hielden de linies niet gesloten en kwamen daardoor minder in de duels. Zij komen vervolgens op 0-2 door niet goed dekken van de directe tegenstander. De rode kaart van Robbin Kuipers was terecht en hielp ons een beetje in het zadel. Na rust hadden we onze speelwijze iets aangepast, maar we wilden veel te snel de aansluitingstreffer maken. Dat zag je ook in de manier waarop we speelden. Uiteindelijk kom je dan wel terecht op 2-2, maar dan geven we weer te makkelijk een penalty weg; eerst makkelijk balverlies voorin en dan ook nog een overtreding, terwijl de speler met de rug naar ons doel staat. Daar moeten we van leren. En ja, dan kom je uiteindelijk met 11 tegen 9 te spelen en komt die 2-3 door Joran Knot. Die voelde wel heel erg bevrijdend voor ons. In de rust eiste ik 3 punten van de spelers en die hebben zij mij gegeven. Daar ben ik heel erg trots op! Als je ziet hoe we als team geknokt hebben en de vuile meters voor elkaar hebben gelopen, dan kan ik niets anders concluderen dat we echt een team aan het worden zijn”.